Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΟΦΠΠ


Οι Πολιτιστικές Ομάδες Φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών (Π.Ο.Φ.Π.Π.) λειτουργούν από το 1981. Αποτελούνται από τα εξής τμήματα:

  • Χορευτικό Τμήμα
  • Θεατρικό Τμήμα
  • Κινηματογραφικό Τμήμα
  • Εικαστικό Τμήμα
  • Μουσικό Τμήμα
  • Φωτογραφικό Τμήμα
  • Λογοτεχνικό Τμήμα

Συναντήσεις
Το "Στέκι των Π.Ο.Φ.Π.Π." βρίσκεται στην μαρίνα της  Πάτρας στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου 88. Οποιοδήποτε ενδιαφέρεται μπορεί να επισκεφθεί το στέκι και να παρακολουθήσει συνάντηση της ομάδας που ενδιαφέρεται.


Συμμετοχή στις Π.Ο.Φ.Π.Π.

Στις πολιτιστικές ομάδες συμμετέχουν ως μέλη φοιτητά, προπτυχιακά & μεταπτυχιακά, του Πανεπιστημίου Πατρών, αλλά μπορεί να συμμετέχει και οποιοδήποτε ενδιαφέρεται για τις δραστηριότητές των Π.Ο.Φ.Π.Π. ως συνεργάτη. Υπάρχει ετήσια συνδρομή για τα μέλη της τάξης των 20 ευρώ.

Εκδηλώσεις

Οι Π.Ο.Φ.Π.Π., μέσω των τμημάτων, οργανώνουν διαφόρων ειδών εκδηλώσεις τόσο στο χώρο του Πανεπιστημίου όσο & στην Πάτρα. Πολλά τμήματα συμμετέχουν σε εκδηλώσεις άλλων πανεπιστημίων ή τοπικών φορέων σε άλλες πόλεις της χώρας καθώς επίσης & σε σεμινάρια πάνω στο αντικείμενο τους.

Οργάνωση-Διοίκηση

Οι Π.Ο.Φ.Π.Π. είναι νομικό πρόσωπο, με καταστατικό εγκεκριμένο από το πρωτοδικείο, ως "μη κερδοσκοπικός σύλλογος". Διοικούνται από την γενική τους συνέλευση στην οποία αποφασίζονται όλα τα ζητήματα που απασχολούν το σύλλογο. Στο σύλλογο υπάρχει επίσης Διοικητικό Συμβούλιο, Ελεγκτική Επιτροπή & εκπρόσωπος του συλλόγου στην Επιτροπή Πολιτιστικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Πατρών με ετήσια θητεία. Ο σύλλογος συμμετέχει με 2 μέλη του στο διοικητικό συμβούλιο του Ιδρύματος Ι. & Ε. Τοπάλη (διετή θητεία των μελών μας). Δικαίωμα εκλογής & ψήφου έχουν μόνο τα μέλη του συλλόγου δηλαδή τα φοιτητά του Πανεπιστημίου Πατρών καθώς τα υπόλοιπα μέλη τυπικά θεωρούνται "συνεργάτες". Αυτό πρακτικά δεν έχει κανένα αντίκτυπο στη δράση τους μέσα στις ομάδες. Οι Π.Ο.Φ.Π.Π. είναι αυτοδιοικούμενες, διοικητική εξάρτηση από το Πανεπιστήμιο δεν υπάρχει. Οι Π.Ο.Φ.Π.Π. χρηματοδοτούνται κυρίως από το Ίδρυμα Τοπάλη και από τις ετήσιες συνδρομές.

Ιστορία
 Τα φοιτητά του Πανεπιστημίου αρχίσαν να δραστηριοποιούνται πολιτιστικά από το 1981. Με καθαρά δική τους πρωτοβουλία, στα πλαίσια της ύπαρξης καλλιτεχνικής διεξόδου και έκφρασης δημιουργήσαν πολιτιστικές ομάδες με τμήματα όπως χορευτικό, θεατρικό, φωτογραφικό, μουσικό. Στην αρχή η χρηματοδότηση από το Πανεπιστήμιο γινόταν με ότι περίσσευε από τα τότε "ΦΕΠΑΠ". Ο χώρος στέγασης στην αρχή ήταν το αμφιθέατρο του παραρτήματος στην οδό Κορίνθου. Ένας χώρος συναντήσεων, πρόβων καθώς και πραγματοποίησης καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.
Από το 1988 το Ίδρυμα Ι. & Ε. Τοπάλη μας συμπαραστέκεται και μας στηρίζει ουσιαστικά, τόσο οικονομικά κυρίως αλλά και ηθικά δείχνοντας μας εμπιστοσύνη. Το 1990 δημιουργούμε τον σύλλογο "Πολιτιστικές Ομάδες Πανεπιστημίου Πατρών". Αποτελείται από το χορευτικό, θεατρικό, μουσικό, φωτογραφικό τμήμα. Πρέπει να τονίσουμε ότι εκείνο το διάστημα (πρυτανεία κ. Λυκουργιώτη) ήταν το μοναδικό μέχρι σήμερα που είχαμε και οικονομική ενίσχυση από το Πανεπιστήμιο, αφού κάλυπτε οικονομικά το ενοίκιο και τους λογαριασμούς ηλεκτροδότησης και ύδρευσης στο "Στέκι των Π.Ο.Π.Π." στην οδό Λαχανά 17, ένα τριάρι διαμέρισμα σε μια μονοκατοικία στην περιοχή της Αγίας Σοφίας. Δυστυχώς η οικονομική κάλυψη του ενοικίου σταμάτησε με την αλλαγή της πρυτανικής αρχής και από τότε κάθε χρηματοδότηση μας από το πανεπιστήμιο διακόπηκε.
Το 1996 υποχρεωθήκαμε να μετονομασθούμε σε Πολιτιστικές Ομάδες Φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών προκειμένου να μην υπάρχει σύγχυση στις επωνυμίες των πολιτιστικών φορέων του Πανεπιστημίου. Έτσι λοιπόν εμείς προσθέσαμε στην επωνυμία μας την λέξη "φοιτητών" για να υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στις πολιτιστικές ομάδες των φοιτητών και σε εκείνες των εργαζομένων όπως ο θεατρικός και ο χορευτικός όμιλος.
Το δεύτερο "Στέκι των Π.Ο.Φ.Π.Π." ήταν ένα νεοκλασικό κτήριο στο κέντρο της πόλης στην οδό Καραϊσκάκη 76Α. Όλα τα έξοδα τα επωμίσθηκε το Ίδρυμα Ι. & Ε. Τοπάλη. Με τη δημιουργία της Επιτροπής Πολιτιστικής Ανάπτυξης καθώς και του θεσμού της Πολιτιστικής Εβδομάδας από το Πανεπιστήμιο ξεκίνησε και μια υποτυπώδη οικονομική βοήθεια από το Πανεπιστήμιο.
Το τρίτο "Στέκι των Π.Ο.Φ.Π.Π." ήταν σε ενα τριώροφο κτήριο στο κέντρο της Πάτρας στην οδό Αλεξάνδρου Υψηλάντου 122, μεταξύ Ερμού & Αγίου Νικολάου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν