Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η πόλη του Θεού - Fernando Meirelles



Η ταινία που προκάλεσε τη δήλωση του προέδρου της Βραζιλίας Luiz Inacio Lula da Silva οτι “αποτελεί πράγματι την κραυγή της χώρας για αλλαγή”. Βασισμένο στο βιβλίο του Paulo Lins ο οποίος πέρασε σχεδόν ένα χρόνο στην πόλη του θεού, όπως αποκαλείται το γκέτο στο λόφο του Rio de Janeiro ."Η Πόλη του Θεού" είναι ένα συγκρότημα κατοικιών στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, χτισμένο το 1960, το οποίο στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, έγινε ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη, όπου τη θέση της αστυνομίας έχουν πάρει οι συμμορίες, και μικρά παιδιά μεγαλώνουν δίπλα σε ναρκωτικά και όπλα ( Kλέβω, σνιφάρω, σκοτώνω. Είμαι άντρας.” Η ατάκα ενός 5χρονου μπόμπιρα σε σοκάρει).
Ο Rocket όμως είναι διαφορετικός. Του αρέσει η φωτογραφία και το πάθος του για αυτή είναι το όπλο για να ξεφύγει από την πραγματικότητά του και να διεκδικήσει κάτι διαφορετικό. Δε τα καταφέρνει όμως και τελικά γίνεται ο ξεναγός μας στις ιστορίες του λόφου.
Ο Fernando Meirelles σκηνοθετεί αριστουργηματικά και αφήνει στον θεατή να μπει στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Σοκάρει και δίνει γέλιο με απίστευτη άνεση Το κοφτό μοντάζ σε συνδυασμό με την γρήγορη κάμερα και την οθόνη που χωρίζεται στα δυο, σε ταξιδεύει με ευρηματικά flashback διανύοντας 30 χρόνια μέσα σε 2 ώρες γεμάτες αδρεναλίνη.Η φωτογραφία είναι τόσο όμορφα δοσμένη μέσα σε πορτοκαλί φίλτρα που ταιριάζουν τόσο στα Βραζιλιάνικα τοπία όσο στους κοφτούς ρυθμούς της ταινίας. Τέλος οι ερμηνείες είναι πραγματικά αξιοθαύμαστες. το καστ που αποτελείται από πάνω από 200 ερασιτέχνες ηθοποιούς δεν φαίνεται να έχει πουθενά πρόβλημα .Οι δυο πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικοί, αλλά θα ξεχωρίσουμε τον De Hora που θα δώσει πραγματικό ρεσιτάλ.
Clue: Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.. Απολαύστε το υπεύθυνα..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο