Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή 21/1/2017



Το ΚουΤου υποδέχεται το 2017 με καινούριο κύκλο προβολών αφιερωμένο στο animation.
Αυτό το Σάββατο στις 9:00 στο στέκι ΠΟΦΠΠ στην Ηρώων Πολυτεχνείου 58 η ταινία "Το τρίο της Μπελβίλ" του Sylvain Chomet.
Γαλλία, δεκαετία του '60. Ο Champion ο αγαπημένος εγγονός της Madame Souza είναι ένα μοναχικό και μελαγχολικό παιδί. Η γιαγιά του προσπαθεί να βρει ποια είναι τα ενδιαφέροντα του εγγονού της ώστε να πάψει να είναι θλιμμένος. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες ανακαλύπτει το πραγματικό του ενδιαφέρον, τα ποδήλατα. Διαπιστώνοντας την αγάπη του αυτή, του αγοράζει ένα ποδήλατο και το νεαρό αγόρι γίνεται τελικά ποδηλάτης. 
   Ύστερα από σκληρή προπόνηση χρόνων παίρνει μέρος στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας. Κάποιοι ντουλαπόμορφοι κοστουμάτοι κύριοι όμως, με επικεφαλή έναν μικρόσωμο, μονίμως καπνίζοντα, με μύτη παντζάρι από το αλκοόλ, απαγάγουν τον νεαρό όταν σταματάει εξαντλημένος. Η γιαγιά του, έχοντας στο πλευρό της τον πιστό τους σκύλο Bruno, κάνει τα πάντα για να τον βρει και να τον σώσει, φτάνοντας μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και την πόλη Μπελβίλ. Εκεί θα γνωρίσει το περίφημο «Τρίο», τρεις εκκεντρικές πρώην δημοφιλείς καλλιτέχνιδες του μιούζικ χολ της δεκαετίας του '30, οι οποίες αποφασίζουν να πάρουν την Madame Souza και τον Bruno υπό την προστασία τους και να τη βοηθήσουν να σώσει τον εγγονό της.

  Το Τρίο της Μπελβίλ είναι η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους , του πρώην κομικογράφου, Sylvain Chomet, ο οποίος πέρα από το σενάριο και τη σκηνοθεσία ασχολήθηκε παράλληλα με το σχεδιασμό των χαρακτήρων και το animation. Η ταινία είναι σχεδόν βουβή, αφού έχει ελάχιστους διαλόγους, δίνοντας έμφαση στις κινήσεις και τις ενέργειες των χαρακτήρων, ενώ οι διάλογοι αντικαθίστανται από ηχητικά εφέ και μουσική τζαζ.
  Κύρια στοιχεία του Chomet σε αυτή τη ταινία είναι η καρικατουρίστικη υπερβολή στην απεικόνιση των χαρακτήρων, καθώς και η παλέτα με τα νατουραλιστικά παστέλ χρώματα που χρησιμοποιεί. Το σκίτσο εναρμονίζει το παραδοσιακό χειροποίητο με το ψηφιακό, δημιουργώντας έναν άψογο συνδυασμό δισδιάστατων και τρισδιάστατων γραφικών, ενώ ταυτόχρονα διαφοροποιείται από το ύφος του κλασικού αμερικανικού κινούμενου σχεδίου, παραπέμποντας στην ευρωπαϊκή κόμικ εικονογράφηση των δεκαετιών του '50 και του '60. Η ταινία σε γενικές γραμμές κατακλύζεται από σουρεαλιστικά στοιχεία και ρετρό στυλ. Όλοι οι χαρακτήρες είναι τραγικοί και παράλληλα χιουμοριστικοί και έχουν μια ιδιόμορφη αισθητική που κυμαίνεται από απόλυτα αποστεωμένες μακροσκελείς φιγούρες έως υπέρβαρα κοντά ανθρωπάκια.
  Σαφείς είναι οι επιρροές της ταινίας από το σινεμά του Ζακ Τατί, ενώ εκτός από έξοχο σχέδιο, εξαιρετική μουσική επένδυση και πολύ επιτυχημένη μετάδοση μελαγχολικών συναισθημάτων, ασκεί επιπλέον μια κοινωνικοπολιτική κριτική. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η ιστορία της εκτυλίσσεται σε κάποια δυστοπική πραγματικότητα, ή σε μια μεταφορική μεν, ρεαλιστική δε απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας. Επίσης εμφανής είναι και η σατιρική διάθεση του σκηνοθέτη εναντίον τόσο της Αμερικής όσο και του συστήματος παγκοσμίως. Η ρομαντική πλευρά της πόλης του φωτός απομυθοποιείται, παραθέτοντας σε αντάλλαγμα μια πιο καθημερινή και ρεαλιστική άποψη. Με σπίτια ετοιμόρροπα, δρόμους άναρχους και χαοτικούς, δίνεται μια πιο αληθινή εικόνα της ίδιας της κοινωνίας. Η φανταστική πόλη Μπελβίλ, δεν είναι παρά μια σατιρική απεικόνιση του Μόντρεαλ και της Νέας Υόρκης, όπως περίπου ήταν στη δεκαετία του '60.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο